Toen Erwin en ik in Middelbeers kwamen wonen, voetbalde Erwin nog steeds bij de Spoordonkse Boys. Ik zei weleens, kun je niet beter in Beers gaan voetballen.

Hij vond het erg moeilijk om zijn geliefde Spoordonkse Boys te verlaten, maar toch deed hij dat.

En net zoals Middelbeers zijn thuis werd, werd ook de Beerse Boys zijn thuis.

Het was gelukkig ook rood-wit.

Hij heeft met veel liefde bij de Beerse Boys gevoetbald.

Dat heeft nog wel wat moeite gekost.

Elke maandagochtend kwam hij gebroken uit zijn bed als hij had gevoetbald. Ik zei dan: moet je niet onderhand bij de veteranen gaan voetballen? En ook daar vond hij zijn plekje.

Jeugdleider, jeugdcommissie en wedstrijdsecretaris, hij heeft het al die jaren met veel plezier gedaan.

Zijn rondvlucht boven Beers vond hij geweldig. Hij vond het nogal wat dat er zoveel mensen op de been kwamen voor hem. Hij zei: 'zo bijzonder ben ik nou ook weer niet'. Maar voor ons en velen van jullie was hij dat wel.

Bijzonder in al zijn eenvoud.

Hij zei altijd; 'het is niet alleen het voetballen, maar vooral ook de mensen die Beerse Boys zo mooi maken'. Daarvoor wil ik jullie persoonlijk bedanken.

Nu moeten wij met zijn 4en verder en dat zal niet makkelijk zijn, maar als ik kijk hoeveel steun ik nu al krijg van zijn geliefde mensen, gaat ons dat vast lukken.

Debbie, Sam, Luuk, Anouk